Alinda Schrijft: Ingewikkeld

Er is geen leven meer waarin Noortje geen kinderkanker heeft gehad, waarin we niet Laurie heel vaak hebben weggebracht met de boodschap: we zien je overmorgen weer, we moeten met Noortje naar het ziekenhuis. Het is tijd om bezig te zijn met het nieuwe normaal. De wereld waarin wij als gezin leren omgaan met de impact die het meemaken van kinderkanker met zich meebrengt. En dat is ontzettend ingewikkeld.

Zwemmen 

In mijn vorige blog schreef ik over de flashbacks die ik ervaarde en de hulp die ik heb gezocht en gekregen. Dit is prettig, de EMDR heeft ervoor gezorgd dat ik niet meer zo van streek raak als ik aan situaties denk die we met Noortje hebben meegemaakt.  Verdrietig word ik nog wel als ik foto’s zie van haar kale koppie en een sonde in haar neus. Ik merk dat ik zwem in mijn hoofd vol gedachten. Hoe ga ik verder? Hoe gaan wij als gezin verder? En wat heeft de toekomst voor ons vieren in petto. Wie helpt mij dit oplossen of heeft de antwoorden die ik zo graag al zou willen hebben?

Ik merk dat ik zwem in mijn hoofd vol gedachten. Hoe ga ik verder? Hoe gaan wij als gezin verder? En wat heeft de toekomst voor ons vieren in petto.

Stukje wij

Raoul en ik zijn alles aan het verwerken en waar we tijdens Noortje haar ziek zijn er helemaal hetzelfde mee omgingen, doen we het nu toch meer op ons eigen manier. Dat is soms best lastig als ik bijvoorbeeld energie krijg van een avond uit en hij er juist heel erg tegenop ziet. We zijn daardoor druk met onszelf en verliezen daardoor een stukje wij. Gaan we elkaar weer vinden zoals voorheen? 

Actiestand

Laurie is soms enorm boos of reageert heftig waarbij ik mezelf afvraag: komt dit omdat ze zo vaak even op de tweede plek moest staan? Of hoort dit bij een opgroeiend kind? Zal Laurie later, als ze groter is, nog een keer last hebben van de situatie? Hoe zal zich dat dan uiten? Noortje was onlangs ziek, ik wil dan meteen in de actiestand. Bel een dokter, kijk naar haar, ze is ziek. Maar ze mag ‘gewoon’ ziek zijn en dit uitzieken. En ook dan vult mijn hoofd zich met nog meer gedachten en vragen. Zal ik ooit niet meer die reactie hebben als ze ‘gewoon’ ziek is? Gaat Noortje late effecten krijgen van de chemo? Wanneer zullen we dat eventueel gaan merken? Waarom denk ik hier over na?

‘Last’

Ik vind het ingewikkeld dat we, nu een goed jaar later, er nog ‘last’ van hebben als gezin. Mijn eigen ongeduld speelt hierin een grote rol. Rationeel weet ik best dat zoiets intens meemaken tijd nodig heeft om van bij te komen. In de praktijk is het een hobbelige weg om af te leggen. En hobbels betekent  werk, moeite doen, niet gemakkelijk. En soms is gemakkelijk juist zo fijn. Het gemak wat onbezorgd leven met zich meebrengt, dat mis ik.

Alinda

Alinda Knijn blogt over haar ervaringen als moeder van Noortje (2). In mei 2022 werd een tumor in haar buik ontdekt. Inmiddels heeft ze haar behandeling afgerond. Ze schrijft om de emoties die daarmee gepaard gaan en gingen de ruimte te geven en anderen steun te bieden.