Wendy Schrijft: Schelden met kanker

Sinds de kankerdiagnose (Wilmstumor) van onze zoon Dean, lijkt het wel of ik dit steeds meer ben gaan horen. Nu helpt het waarschijnlijk ook niet dat ik in het onderwijs werk en dus veel kinderen dagelijks tegenkom. Ik vraag mij altijd af of deze kinderen wel weten wat ze zeggen. In het onderwijs maar ook daarbuiten brengt het woord kanker vaak tranen met zich mee. Bijvoorbeeld als een oma of andere goede bekende is overleden. Ik merk dat ik er sinds de diagnose van mijn zoon Dean meer mee worstel. ‘Moet’ ik met iedereen het gesprek aangaan en strijden voor het stoppen van het gebruiken van dit woord als scheldwoord?

Vingers omhoog

Op de middelbare school waar ik werk, gaf ik vorig schooljaar les aan een klas waarin te pas en te onpas het woord kanker werd gebruikt. Ik heb er toen voor gekozen om tijdens één van mijn lessen het gesprek met deze groep hierover aan te gaan. Ik heb eerst gevraagd wie iemand kent in zijn/haar omgeving met kanker. Uiteraard ging zo goed als bij iedereen een vinger omhoog. Daarna heb ik gevraagd of zij wisten welke soort kanker deze mensen hadden en of zij iets mee hebben gekregen van de behandeling(en) die de persoon heeft ondergaan. Nu gingen er nog steeds een aantal vingers de lucht in. Ik vroeg vervolgens aan de klas wie er moeite hebben met het horen van het woord kanker. Bijvoorbeeld wanneer ze aan deze mensen denken. Niet iedereen stak een vinger op maar er werd wel veel geknikt. Het blijven tenslotte pubers.

Stopwoord

Toen heb ik het bruggetje naar mijzelf gemaakt en uitgelegd dat mijn zoon van zeven ook kanker heeft gehad. En dat hij ontzettend ziek is geweest en pijn heeft gehad van de behandelingen. Dat ik niemand kanker toewens en zeker niet als je weet wat een pijn en verdriet dit met zich meebrengt voor de persoon zelf en de omgeving. Een aantal leerlingen werden toen stil. Sommige leerlingen wilden weten hoe het nu met hem gaat. Ik heb daar kort over verteld en uiteindelijk heb ik het onderwerp afgesloten met het verzoek of ze de volgende keer goed na willen denken of ze het woord kanker moeten gebruiken zoals ze nu doen, vaak zonder erbij na te denken, of dat ze zichzelf ook op een andere manier kunnen verwoorden. 

Tijdens de lessen erna heb ik het woord kanker weinig meer gehoord. Wanneer het er wel ‘uitfloepte’, kwam er vaak snel een “sorry mevrouw!” achteraan. In sommige gevallen is het echt een stopwoord geworden en wanneer niemand hen hiervan bewust maakt, zal dit ook niet snel veranderen.

Moeite met mensen die roken

Ik merk dat ik ook meer moeite heb met mensen die roken. Ik vond het altijd al niets, maar na de ervaringen met Dean merk ik dat ik mensen die roken graag aan wil spreken. Naast de kosten die roken met zich meebrengt, zou ik zo graag willen vertellen hoe heftig bijvoorbeeld chemotherapie is voor je lichaam. En hoe hartverscheurend het voor de omgeving van de persoon met kanker is om iemand zo ziek te zien en alleen machteloos toe te kunnen kijken. Dit wil je jezelf maar ook je geliefden toch besparen? Nu weet ik ook dat kanker niet alleen door roken komt, kijk maar naar onze zoon. Maar waarom zoiets verschrikkelijks opzoeken als je weet wat ervan kan komen? 

Lespakket anti-schelden

Wil je ook het gesprek aangaan over schelden met kanker? De werkgroep Onderwijs van Vereniging Kinderkanker Nederland, bestaande uit ervaringsouders en survivors werkzaam in het onderwijs, heeft lespakketten ontwikkeld over scheldgedrag en de impact ervan. De pakketten kun je via deze website aanvragen door je te registreren voor de leskoffer ‘lespakket anti-schelden BO’ en/of ‘Lespakket anti-schelden VO’. Je krijgt dan tijdelijk toegang om de leskoffers in te zien en eventueel te downloaden. Op deze site kun je ook de verschillende leskoffers aanvragen voor basis- en voortgezet onderwijs, met daarin lessuggesties en tips voor leerkrachten waarvan een kind in de klas kanker heeft.  

Herkennen jullie mijn gevoel en hoe gaan jullie daar zelf mee om? Gaan jullie vaak het gesprek aan bij het horen van schelden met kanker? Wat vinden jullie van roken? Ben ik de enige die hier mee worstelt? Wil jij over bovenstaand thema van gedachten wisselen? Neem dan contact op met Vereniging Kinderkanker Nederland, via info@kinderkankernederland.nl of bel naar 030 - 242 29 44. Of laat een reactie of dm achter op social media. 

Wendy, mama van Dean