Van onbezorgd naar bezorgd zusje

Die dag zou ik bij mijn opa en oma gaan eten, omdat mijn ouders in het ziekenhuis een afspraak hadden voor Danny. Toen ik aan het einde van de middag aan kwam fietsen zag ik de auto van mijn ouders staan. Ik voelde dat er iets niet klopte en wilde graag weten wat er aan de hand was. Eenmaal binnen verzocht mijn moeder me even te gaan zitten. Toen wist ik dat het goed mis was. 

Naar gevoel in mijn buik

‘Danny heeft twee kwaadaardige hersentumoren’, vertelde mijn moeder. Ik wist een beetje wat de term kanker inhield, maar de ernst zag ik er niet zo van in. Ook omdat Danny als jongvolwassene van 18 jaar op de bank zat alsof hem niks mankeerde. Hij leek gewoon een puber net als ieder ander van zijn leeftijd. Doordat mijn ouders enorm overstuur waren en er totaal overdonderd bij zaten kreeg ik alsnog een naar gevoel in mijn buik. ‘Gaat Danny dood?’ vroeg ik . Mijn ouders konden niet het antwoord geven dat ik graag wilde horen. 

Er moest opeens ontzettend veel worden geregeld. Ik had niet de tijd te relativeren dat mijn broer ernstig ziek was.

Knuffel

Enkele uren later werd de situatie ernstig. Danny moest meteen opgenomen worden in het UMCG. Er moest opeens ontzettend veel worden geregeld. Ik had niet de tijd te relativeren dat mijn broer ernstig ziek was. Danny en ik waren net als iedere andere broer en zus. We waren echte pubers en maakten wel eens ruzie. Knuffelen deden we nooit. Maar toen mijn moeder me vroeg Danny een knuffel te geven voordat hij naar het UMCG vertrok wist ik dat een puberale actie hier niet op z’n plaats was en gaf ik hem een dikke. Dit was de laatste keer dat ik Danny als "normale jongen" zag (zie foto), zoals ik heb altijd als broer gekend heb. 

Niet weten wat er komen ging

Nadat mijn ouders en broer waren vertrokken naar het UMCG voelde ik een soort angst opkomen. Ik wist niet wat er komen ging. Met goede vrienden van mijn ouders ging ik mee naar huis. Voordat Danny ziek werd was ik daar al vaak te vinden. Die hele nacht heb ik niet kunnen slapen. Ik voelde me beroerd. Als kind kon ik slecht met veranderingen omgaan. Dit was voor mij het ergste wat er op dat moment kon veranderen...

Anouk verloor haar broer Danny in 2019 aan kanker. Ze hoopt dat andere brussen via haar blogs herkenning en steun vinden en voelen dat ze er niet alleen voor staan.