Op vakantie dankzij de vereniging: ‘In Griekenland kende niemand ons verhaal’

In juli 2020 ontving het gezin de verschrikkelijke diagnose. ‘We vertelden Fien dat ze een bolletje in haar hoofd had. Daar legde ze zich als een kleuter bij neer’, vertelt haar moeder Annemieke. Volgens haar ouders heeft ze niet echt geleden onder haar ziekte. Gijs: ‘Het was wel vervelend dat haar linkerkant niet meer zo goed meedeed, maar dan verzon ze wel weer iets anders om te doen.’ Veel dingen kon ze nog wel, zoals op de fiets naar school en naar zwemles. Ze wilde persé nog naar groep drie en dat heeft ze ook gehaald.’ Het gezin kwam in het jaar dat Fien ziek was veel in het Prinses Máxima Centrum. Annemieke: ‘Fien vond het nooit erg om daarheen te gaan, omdat iedereen er altijd lief en opgewekt was en er zoveel leuke dingen georganiseerd worden. De Muziekids Studio was haar favoriet!’

Vredig

Bijna veertien maanden na de diagnose overlijdt Fien toch nog plotseling in het ziekenhuis waar ze graag kwam. Gijs: ‘De dag ervoor had ze een sonde in het Máxima gekregen. Ze was redelijk fit, maar op weg naar huis begon ze te spugen. Wij zijn over de vluchtstrook langs de file naar huis gereden en hebben haar nog in bad gedaan. Een stuk minder misselijk viel ze met extra medicatie rustig in slaap.’ Maar ‘s nachts gaat het mis. Fien wordt met de ambulance naar Utrecht gebracht. Annemieke: ‘Daar is ze heel vredig, op mijn schoot, overleden, terwijl haar zussen om de beurt naar haar hartje luisterden.’ Omdat het zo snel ging hebben Gijs en Annemieke Fien niet kunnen vertellen dat ze ging overlijden. ‘Maar het geloof dat ze nu ergens is waar ze het zoveel beter heeft geeft ons veel troost. Fien keek tijdens haar ziekzijn ook enorm uit naar de Hemel. Ze wilde graag bij Jezus zijn en een gezond lichaam hebben. Ze wilde weer echt kunnen dansen!’

Steun en herkenning

Gijs en Annemieke vinden steun en herkenning bij de Vereniging Kinderkanker Nederland. Annemieke: ‘Via de Attent die in het ziekenhuis lag kwam ik achter het bestaan van de vereniging. Omdat ik me herkende in de verhalen die ik las besloten we lid te worden.’ Vorige maand namen ze deel aan het symposium van de vereniging voor gezinnen van een overleden kind, met als thema ‘in contact blijven met je omgeving als je kind is overleden.’ Annemieke: ‘We vonden het mooi daar herkenning te vinden en tips te horen over hoe met de omgeving om te gaan. Veel mensen om ons heen weten niet goed wat te zeggen. Daar kunnen en willen we ze toch een beetje in helpen.’

Andere omgeving

De vakantie, die ze gedeeltelijk via Vereniging Kinderkanker Nederland aangeboden krijgen, is na de ziekteperiode een welkome afleiding, al voelt het heel dubbel. Annemieke: ‘we lieten Fien voor ons gevoel achter. Dat werd zichtbaar toen ik maar vier tandenborstels in de spoelbeker zag staan. Een rare gewaarwording. We hadden we een roze ballon van de uitvaart en een foto van Fien meegenomen, zodat ze er toch een beetje bij was.’ Het was fijn om weg te zijn, maar na twee weken verlangden ze wel weer naar huis. ‘Dan waren we weer dichter bij haar.’ Ook al is het missen van Fien alom aanwezig, de andere omgeving doet hen ook goed. Annemieke: ‘Hier in het dorp wil iedereen een praatje met je maken. Dat is niet altijd makkelijk. In Griekenland kende niemand ons verhaal.’ Niet alleen Gijs en Annemieke vonden dat fijn. Voor Maud en Jette was dat ook prettig. Gijs: ‘Iedereen vraagt hen altijd naar het verdriet om Fien. Ze vinden het allebei vreselijk verdrietig wat er gebeurd is, maar ook vervelend dat het daar altijd over moet gaan. Op vakantie konden ze zichzelf zijn. En af en toe werden ze behoorlijk geconfronteerd met hun eigen verdriet. Daar hebben we gelukkig soms met ze over kunnen praten. Want thuis willen ze er zo weinig mogelijk over zeggen.’

Niet zo bezig met kerst

Na de vakantie gingen de zussen weer naar school en Gijs en Annemieke pakten hun werk langzaam op. Annemieke: ‘Tot half november leek het wel aardig te gaan. Maar toen de sinterklaastijd eraan kwam werd het zwaarder voor ons allemaal. Fien geloofde nog in de Sint, dus er hing in deze periode altijd een gezellige spanning in huis. Bovendien was ze op 4 december jarig. Dat was er nu allebei niet.’ Nu de kersttijd aanbreekt wordt het niet makkelijker. Annemieke: ‘ik kijk er niet naar uit. Liever blik ik terug naar vorig jaar waar op veel filmpjes is te zien hoe Fien aan het zingen en springen was.’ In huis is ook te zien dat het gezin niet zo bezig is met kerst. De kerstboom, die ze via de kerk hebben gekocht om de donatiepagina van Fien extra te spekken, is nog kaal. Gijs: ‘geen van allen hebben we nog de moeite genomen de boom te versieren. Ik hoop dat we de dagen op een ontspannen manier met ons vieren kunnen doorbrengen.’