Lysette schrijft: Warm weer

Mijn voorhoofd voelt nat. Slaperig wrijf ik met mijn hand het zweet weg. Ik draai zuchtend op mijn andere zij in de hoop dat de slaap me weer vindt. Tevergeefs. Het is broeierig warm op de slaapkamer. In het donker zoek ik de afstandsbediening van de ventilator. De zomer is nog niet eens begonnen maar de weersvoorspellingen geven vandaag en morgen 32 graden aan. 

Doemscenario’s

Ik draai op mijn rug. Allerlei doemscenario’s gaan in mijn hoofd voorbij. Trekken mijn konijnen buiten de hitte morgen wel? Ik pak mijn telefoon en zoek naar tropische temperaturen en knaagdieren. “Boven de 25 graden hebben konijnen het zwaar en kunnen een hitteslag krijgen waarna shock en epileptische aanvallen volgen.” Oh nee! Ik ben meteen klaarwakker en begin nog meer te zweten dan ik al deed. Een beetje boos op mezelf leg ik mijn telefoon weg. Waarom zoek ik dan ook om vier uur ’s nachts naar dit soort berichten!

Mede mogelijk gemaakt door chemotherapie

Na een waardeloze nacht sta ik vroeg op om voor mijn konijnen te zorgen. Ik plaats parasols boven het hok, koel met flessen water en maak het dak nat. Zwetend loop ik na een uur weer naar binnen en ga voor de koele ventilator zitten. Op Instagram verschijnen foto’s van vrouwen in bikini op het strand en een cocktail in de hand met daaronder de tekst ‘wat een heerlijk weer, het kan me niet warm genoeg zijn.’ Toch wel een beetje jaloers scroll ik door. Ik wil met deze hitte ook gewoon kunnen functioneren. Zonder teruggefloten te worden door de pijn op mijn borst die ik op dit moment door de warmte voel en die mede dankzij de chemotherapie ‘mogelijk gemaakt’ is. Ik loop naar de koelkast om iets te drinken te pakken. Vanwege mijn haperende hartfunctie mag ik eigenlijk van de cardioloog niet meer dan 1,5 liter water per dag drinken. Bedachtzaam neem ik hele kleine slokjes uit mijn glas om er langer van te kunnen genieten. Vandaag ga ik me niet aan de 1,5 liter houden.   

Ik wil met deze hitte ook gewoon kunnen functioneren. Zonder teruggefloten te worden door de pijn op mijn borst die ik op dit moment door de warmte voel en die mede dankzij de chemotherapie ‘mogelijk gemaakt’ is.

‘Gek wijf’

Mijn blik glijdt de hele tijd naar buiten waar vier pluizige konijntjes voor pampus liggen. Mijn tuintje is gericht op het zuiden dus het is er bloedheet. Ik sproei het dak van het konijnenhok voor de zoveelste keer nat en vul opnieuw de waterbakjes. Ik check of ze niet apathisch zijn en schud degene die het diepst slaapt even wakker. Slaperig kijkt hij me aan. ‘Gek wijf’ denkt hij vast. Ik glimlach en vertrek weer naar binnen. Hij kan me wel een gek wijf vinden, maar dankzij mij redt hij het wel in deze hitte in tegenstelling tot veel konijntjes in veel te kleine hokjes. 

Nét echt!

Het gevoel dat ik nodig ben maakt dat ik het op dit soort momenten iets minder erg vindt om thuis te moeten zijn. Ik kan ervoor zorgen dat mijn dieren allemaal oké zijn, ik kan rust nemen in deze hitte en afkoelen voor de ventilator. Begrijp me niet verkeerd; een zeebriesje op Curaçao zou ik zeker ook aangenaam vinden. Ik waan me op dit moment heel eventjes op mijn eigen tropische bestemming. Met een glas in mijn hand, een zwoele blik en op de achtergrond het zonnetje en mijn roze parasol. Nét echt!

Liefs Lysette

Lysette Regeer deelt maandelijks een blog over haar leven na kinderkanker. Lees hier haar andere blogs. 

Steun ons werk

  • Ouders, kinderen, jongeren en
    survivors blijven steunen
  • Werken aan betere zorg en nazorg
  • Kinderen steunen met de Kanjerketting

 

Ontvang als eerste handige tips en informatie

  • Op de hoogte van acties
  • Ontvang het laatste nieuws