06 maart 2024

Jacky Schrijft: Roze petje

De chemo’s en bestralingen op het hoofd/hals gebied hebben mijn haren flink uitgedund. Tegenwoordig zijn er mooie haarstukjes die niet te onderscheiden zijn van eigen haar en helemaal op maat gemaakt worden. Ik ben niet het type mens om het te dragen, hoe mooi het ook is, voor mij voelt het niet fijn.

Als kind had ik dit ook. Na de eerste kuur begon mijn haar al snel uit te vallen. Er lagen plukken haar op mijn kussens, kleding en in mijn borstel. Tijdens een kinderfeestje stond ik onder een blauwe ballon en bleef mijn haar statisch omhoog staan. Een bosje haar bleef hangen op het moment dat ik wegliep.

Alleen de roze

Mijn moeder scheerde alles af met een tondeuse, waarna we naar de ziekenhuiskapper gingen om verschillende pruiken te passen. Het kriebelde, ik vond ze warm, niet mooi en uiteindelijk koos ik ervoor een pet te dragen. Mijn moeder deed haar best om met de mooiste petjes thuis te komen, maar ik droeg dag in dag uit dezelfde roze pet op mijn kale hoofd. Na een maand of vijf kreeg het petje een nogal vieze kleur en probeerde mijn moeder me er regelmatig van te overtuigen dat het echt tijd was voor een nieuwe. Maar ik wilde alleen die roze op mijn hoofd. Toen ik met mijn oma bij de bakker stond vroeg de verkoopster: ‘Wil jij misschien een lekkere gevulde koek, knul?’ Dat was zeker niet de enige keer dat mensen dachten dat ik een jongetje was.

Mijn moeder deed haar best om met de mooiste petjes thuis te komen, maar ik droeg dag in dag uit dezelfde roze pet op mijn kale hoofd.

Watergolftang

In die tijd was ik groot fan van het tijdschrift Tina, een populair meidenblad. Bij een abonnement op het blad kon je kiezen uit een korting of een watergolftang. Een vriendinnetje van me koos voor de watergolftang. Een prachtige bos lang haar met golfjes, ik met mijn vieze, roze petje. We gingen samen naar de jaarmarkt bij ons in het dorp. Daar liep een dorpssukkel mijn vriendinnetje tegemoet en vroeg haar of ik haar nieuwe vriendje was, waarna een sarcastisch lachje klonk.

Sterk en uniek

Misverstanden of bewust bedoelde grapjes? Ik was er de eerste tijd wel gevoelig voor, maar naarmate ik meer van dit soort opmerkingen te horen kreeg deed het me steeds minder. Of werd ik misschien steeds harder? Het is niet leuk om anders te zijn dan je leeftijdsgenootjes. Dat besef had ik toen en kan ik nog steeds begrijpen. De gevolgen van de kanker en behandelingen zijn er nog steeds, zowel van binnen als zichtbaar in mijn uiterlijk. Het kan mij soms breken maar het maakt mij ook sterk en uniek.

Jacky is 'survivor' van kinderkanker.