Vrijwilligers aan het woord: nieuwe werkgroepleden VOX

Quinta Broekhof 

Ik ben 23 jaar en sinds 2022 als verpleegkundige werkzaam in een ziekenhuis. Daarnaast studeer ik verplegingswetenschappen in Utrecht en ben ik erg geïnteresseerd in het onderwerp ervaringsdeskundigheid in combinatie met patiëntenparticipatie. In mijn huidige functie als verpleegkundige mis ik dat stuk, vandaar dat ik op zoek ging naar een combi-functie waarin ik mijn rol als verpleegkundige en 'survivor' kan vervullen. Deze vond ik als vrijwilliger bij de Vereniging Kinderkanker Nederland (VKKN)! 

Toen ik tien jaar oud was kreeg ik acute lymfatische leukemie. Nu, tien jaar later, zie ik steeds meer de positieve kant van een 'survivor' zijn. Vooral omdat ik een dubbelrol heb, als verpleegkundige, (ex)-patiënt en onderzoeker in opleiding. In de medische wereld wordt er vaak niet vanuit gegaan dat zorgprofessionals ook ziek kunnen zijn (geweest). Dit is een gemiste kans. Want iemand die zelf nooit kanker heeft gehad, kan zich ook nooit helemaal voorstellen hoe dit is (gelukkig maar ;)). Kinderkanker hebben doorgemaakt vormt je als mens en maakt waar ik nu sta in mijn leven. Iets waar ik op dit moment heel trots op ben. Door middel van dit vrijwilligerswerk bij de VKKN, zet ik mijn eigen ervaring samen met anderen in voor een betere kwaliteit van leven van andere (jong)volwassenen die kinderkanker hebben gehad. Dit om alle zorgprofessionals te ondersteunen die de medische kennis hebben, maar geen patiëntenervaring. Zeker voor de late effecten is dit van groot belang, want ook ik heb nog iedere dag te maken met de gevolgen van het leven na kinderkanker. Ik ben heel blij dat ik dit team mag versterken en op kan komen voor iedereen die te maken heeft (gehad) met kinderkanker! 

Wie weet tot bij een van onze bijeenkomsten en/of activiteiten! 

Rutger Koch

Ik ben 30 jaar en op 2-jarige leeftijd heb ik een hersentumor gehad en daarnaast heb ik het Gorlin syndroom. 

Ik heb mijn ziekteperiode niet bewust meegemaakt. Maar de nare beelden van diverse ingrepen en de late effecten nam ik wel mee. De beelden stopte ik zo veel mogelijk weg, zodat ik mee kon in de ‘flow van het leven’ en kon voldoen aan wat hij dacht dat de maatschappij van hem verwachtte. Ik ging naar school, vond een baan, een huis en ontwikkelde vriendschappen. Een paar jaar geleden ging ik aan de slag met de beelden. Sindsdien voel ik ruimte voor emoties. Van mezelf en van anderen. Daardoor verdiepen mijn vriendschappen en sta ik open voor lotgenotencontact. 

Mijn hobby’s zijn computers, hockeyen en fietsen. Afgelopen twee edities heb ik dan ook meegedaan aan de Ketting van Ballonnen. 

Ik heb gekozen om mij aan te sluiten bij de VOX werkgroep omdat ik graag mijn steentje bijdraag bij deze prachtige organisatie en het leuk vind om andere survivors te ontmoeten en daar waar mogelijk te helpen.

Meer weten over Rutger? Luister dan de podcast die we eerder met hem opnamen.