- Ouders, kinderen, jongeren en
survivors blijven steunen
Lysette schrijft: Soms zit je vast
Gedachteloos scroll ik door de stroom aan filmpjes op Tiktok. Om vervolgens Facebook en Instagram nog een keer te openen. Ik zucht en leg mijn telefoon weg. Mijn hoofd rust op de rand van de bank en ik voel me futloos. Ik hoor een hoop gestommel en loop naar de grote konijnenren in de tuin. Onze vier konijnen zijn in een hevige stoeipartij verwikkeld. Alles om me heen lijkt in de war. Het maakt me onrustig. Ik heb het gevoel de controle kwijt te zijn en daar houd ik niet van.
Zo moe
Mijn gewrichten en spieren doen zeer alsof ik een flinke griep heb. Maar ik heb geen griep. Het hoort bij de chronische vermoeidheid die ik heb overgehouden aan de chemo. Een vermoeidheid die allesoverheersend kan zijn en werkelijk alle energie uit me zuigt. Ik voel het al bij het opstaan. De ene dag meer dan de andere. Ik geef er te weinig aan toe en probeer door te gaan. Met een berg was loop ik van zolder naar de slaapkamer met het idee om de was dit keer echt bij te houden en alles netjes gevouwen in de kast te leggen. Mijn hart gaat te keer als ik de slaapkamer in loop. Het is buiten warmer aan het worden en mijn hart heeft het hier duidelijk moeilijk mee. Hartfalen…ook een gevolg van de chemo…
Als ik me op mijn zij zou krullen dan slaap ik binnen vijf minuten. Maar ik doe het niet. Ik moet door en dus kom ik weer omhoog.
Berg was
Ik kijk naar de berg was en laat me achterovervallen op bed. Als ik me op mijn zij zou krullen dan slaap ik binnen vijf minuten. Maar ik doe het niet. Ik moet door en dus kom ik weer omhoog. Met tegenzin vouw ik in een traag tempo de was op. Het tintelt om mijn lippen en ik voel mijn oogleden trillen. Mijn kalium en magnesiumwaardes zijn dan meestal te laag. Nierfalen… ook een gevolg van de chemo. Ik herken dit gevoel en controleer mijn mobiele infuuspomp die mij 24/7 magnesium toedient. Huh? Hoe kan deze uit zijn? Zou hij kapot zijn? Ik klik het heuptasje af en kijk boos naar de pomp. Ik laat de was voor wat het is en loop naar beneden om te gaan bellen naar het bedrijf dat de pomp levert. Als ik de telefoon weer weg leg kijken drie paar hondenogen me aan en krult de poes zich spinnend om mijn benen. Ik zak op de grond en aai mijn lieverds. Waar zou ik toch zijn zonder hun liefde.
Uit mijn hoofd
Het is ondertussen al half vijf in de middag en eigenlijk heb ik vandaag weinig zinnigs gedaan. Daar baal ik van. Mijn hoofd zit zo vol met dingen die ik moet doen maar mijn lichaam laat het niet toe. En dan kom ik vast te zitten. Fysiek en mentaal zijn met elkaar in gevecht. Mijn ervaring is dat een strak dagritme me hierbij kan helpen. Op mijn telefoon heb ik een app die me hierbij helpt. Hierin heb ik van tijd tot tijd precies aangegeven wat ik moet doen. Eigenlijk houd ik helemaal niet van structuur., Toch helpt het me om meer uit mijn hoofd te komen en meer zinvolle momenten te creëren die me vervolgens weer een beter gevoel geven. En laten we eerlijk zijn, daar worden we allemaal een blijer mens van, toch? Wat helpt jou om de dagen goed door te komen als je door lichamelijke klachten en chronische vermoeidheid lastiggevallen wordt?
Liefs Lysette
Lysette Regeer deelt maandelijks een blog over haar leven na kinderkanker. Lees hier haar andere blogs.
