Volg bij het stellen van grenzen vooral je eigen gevoel en niet dat van anderen, en probeer consequent te zijn. Houd hierbij rekening met de leeftijd en mogelijkheden van je kind. Geef niet toe aan gezeur of driftbuien. Leg duidelijk uit wanneer en waarom je iets niet goed vindt en beloon goed gedrag.
Een beetje verwennen mag natuurlijk best, maar ga hiermee niet te ver. Verwend gedrag maakt het kind minder geliefd bij broers en zussen en vriendjes. En wanneer je kind weer beter wordt, is het lastig dit verwende gedrag weer af te leren.
Grenzen stellen en duidelijke afspraken maken is belangrijk voor de ontwikkeling van pubers, ook als ze langdurig ziek zijn. Ze hebben grenzen nodig om te weten waar ze aan toe zijn en om zich tegen te kunnen verzetten. Dat hoort bij de normale ontwikkeling naar zelfstandigheid.
Het beste behandel je je zieke puber hetzelfde als de andere gezinsleden. Geef je kind daarom dezelfde rechten, plichten en verantwoordelijkheden, zo nodig aangepast aan de omstandigheden.
Omdat je kind groeit naar zelfstandigheid, moet je de grenzen steeds bijstellen. Dat is best lastig. Met pubers kun je onderhandelen en ze weten zelf vaak goed wat ze aankunnen. Praat en overleg daarom met je kind en laat het voelen dat het een stem heeft in de afspraken die je maakt.
Heb je tijdens het ziek zijn van je kind de grenzen verlegd, dan is het wel belangrijk dat je deze weer bijstelt zodra dat mogelijk is. Dat kan niet van de ene op de andere dag en kan het beste in kleine stapjes gebeuren.
Laat je kind vaker weer dingen zelfstandig doen en reageer niet meteen als het aandacht vraagt. Wacht even en leg uit waarom je niet altijd tijd hebt. At je kind heel slecht en was je blij met alles wat het at, probeer dan langzaam weer te werken aan een normaal eetpatroon.
