Karin Schrijft: Meefietsen met de Ketting van ballonnen 2023

Bij aankomst op de verzamellocatie worden we hartelijk ontvangen door deelnemers en een aantal begeleiders. Ik voel direct een grote mate van verbondenheid, wat ik heel bijzonder vind. Deze enthousiastelingen hebben allemaal op een bepaalde manier te maken gehad met een vorm van kinderkanker. Survivors, enkele brussen (broers of zussen van iemand die kinderkanker heeft (gehad)) en andere familieleden fietsen mee. Een aantal van hen heeft in voorgaande edities meegefietst, voor Michael en mij is dit alles nieuw. Onze dochter Nienke, die haar behandeling tegen lymfeklierkanker net heeft afgerond, is ook mee en wordt door diverse mensen enthousiast begroet. 

We zijn los!

Burgemeester van Utrecht, Sharon Dijksma, en Mildred Klarenbeek, directeur van de VKKN, heten iedereen welkom. De burgemeester wendt zich tijdens haar speech tot één van de deelneemsters, Eline, vandaag tevens mijn buddy. Ze heeft tweemaal ALL overleefd en op haar vijftiende negen maanden lang in het ziekenhuis gelegen. Ze fietst de hele week mee. Als geen ander kan zij vertellen hoe belangrijk de Kanjerkralen zijn voor een ziek kind. Zelf heeft ze er ondertussen 584 verzameld. 

En dan is het tijd! We bestijgen onze, met behulp van blauwe en gele versierde ballonnen, fietsen. Als de burgemeester het startsein geeft zijn we los. Allemaal fietsen we voor hetzelfde doel; zoveel mogelijk geld ophalen voor de Kanjerketting en laten zien wat er mogelijk is na kinderkanker! We rijden nog even langs al onze “fans” die zich hebben verzameld om ons uit te zwaaien. 

Grote en bonte stoet

Iedereen rijdt naast iemand. Twee deelnemers delen samen een tandem en er fietst zelfs iemand op een handbike. We zijn een grote en bonte stoet en trekken onderweg veel bekijks. Met elkaar hebben we tekens afgesproken, zoals ritsen en stoppen. Die tekens gebruiken we veel, want het is op sommige plekken best druk met fietsers en wandelaars. Het helpt dat we opvallen. Dat maakt voorbijgangers ook nieuwsgierig. Mensen die de tekst op onze shirts lezen, terwijl we langs fietsen hoor ik zeggen ’Ketting van Ballonnen?’. ‘Ja meneer, zoekt u maar even op het internet.’ Bijzonder was toen een achterop komende wielrenner aan onze achterlinie, Mildred en Dorien, vroeg waar wij voor fietsen. Terwijl Dorien een veilig en rustig plekje achteraan zoekt en uitlegt doneert deze meneer ter plekke op de fiets. Wauw! Als we via Zeist in Woudenberg zijn aangekomen hebben we onze stop. Een van de organisatoren beleeft een emotioneel moment. Ze verloor een vriendin aan dezelfde ziekte.  De emoties maken veel indruk op mij. Want mijn kind kan genezen, maar het kan ook zo anders lopen. Hoe bijzonder is het dan dat er daardoor een vriendschap is ontstaan die ondanks alles voort bestaat?! Fijn dat er op deze dag even extra aan haar wordt gedacht.

‘Wij zitten met onze dochter nog midden in het ziekteproces en dat heeft een deel van deze mensen ook doorgemaakt. Maar zie ze nu! Ik kan alleen maar diep respect hebben en zie deze mensen als een fantastisch voorbeeld van hoe het ook kan gaan.

Eén met de anderen

Vanaf Woudenberg fietsen we door naar Ede. Het valt me op hoeveel verbondenheid er is in deze groep. Er wordt over serieuze onderwerpen gesproken en er is veel lol. Ik kende maar twee mensen uit de groep voor ik startte. Nu voel me echt één met de anderen. En ik zie diezelfde band ook ontstaan tussen mijn zoon en de andere groepsleden. Het maakt me emotioneel. Wij zitten met onze dochter nog midden in het ziekteproces en dat heeft een deel van deze mensen ook doorgemaakt. Maar zie ze nu! Ik kan alleen maar diep respect hebben en zie deze mensen als een fantastisch voorbeeld van hoe het ook kan gaan.

Zorgen met hun hart

Bij het Gelderse Vallei ziekenhuis in Ede worden we hartelijk ontvangen door medewerkers van de kinderafdeling. Dit ziekenhuis is één van de Shared Care Centra in Nederland. Mij valt direct het verschil op met het door mij zo geliefde Prinses Máxima Centrum. Deze afdeling is verouderd en er gaat binnenkort verbouwd worden. Maar het zorgen met hun hart stralen deze mensen net zo uit als de mensen van het Máxima. We krijgen een heerlijke smoothie en een rondleiding over de afdeling. Én we krijgen een kunstwerk mee, gemaakt door de kinderen daar, bestemd voor de kinderen in het Jeroen Bosch Ziekenhuis, een ander Shared Care Centrum. De deelnemers hebben dit aan de kinderen in Den Bosch overhandigd tijdens hun bezoek afgelopen dinsdag. Zo wordt de ketting tastbaar!

De tomeloze inzet en het enthousiasme blijven, ondanks de eerste bijna vijftig kilometer die vandaag gefietst is.

Geweldig georganiseerd

Dan is het tijd om te vertrekken naar de eindbestemming van vandaag. We fietsen nog een laatste stukje naar het scoutinggebouw alwaar we heerlijk met elkaar eten. De kamers worden ingedeeld en alle tassen worden uitgeladen. Het is allemaal geweldig georganiseerd! Aan alles is gedacht; een kar voor alle bagage die de hele week van de ene naar de andere bestemming wordt gereden, catering die al het eten verzorgd en nog zoveel meer. De tomeloze inzet en het enthousiasme blijven, ondanks de eerste bijna vijftig kilometer die vandaag gefietst is.

Afscheid

Helaas kunnen Michael en ik alleen vandaag meefietsen…Maar wat was ik graag verder meegegaan op deze reis. Deze mensen zijn stuk voor stuk inspirerend; zoals Niels die nu, ondanks een hersentumor in het verleden, sportinstructeur is. Ik heb met hem een intens gesprek gevoerd over het herstel van onze dochter. Of Gerdo die al bij de start onze Nienke een high five geeft en haar moed inspreekt. In zijn fietstas neemt hij deze week vier foto’s mee van overleden vrienden. Vrienden die hij heeft leren kennen tijdens zijn periode van en na zijn ziekzijn. Ik sluit deze dag af vol positieve indrukken. Ik heb me echt deelnemer gevoeld van deze groep en dat voel ik me eigenlijk tot op de dag van vandaag nog steeds!

Wil je de deelnemers een hart onder de riem steken? Doneren kan hier: https://www.kanjerketting.nl/de-ketting-van-ballonnen-2022

Karin

Karin is 21 jaar getrouwd met Jan en de trotse moeder van Michael 19 en Nienke 17. Op 10 maart jl. kreeg Nienke de diagnose de ziekte van Hodgkin, lymfeklierkanker. Vanaf dat moment is haar en hun leven op veel vlakken ingrijpend veranderd.

Ps.: Dinsdag 15 augustus ontving onze dochter haar bloemenkraal en mocht ze de bel luiden. Een fantastisch moment. Nog specialer omdat we een filmpje ontvingen gemaakt door de deelnemers en speciaal aan ons gericht….Ik volg ze op de voet. Zaterdag gaan we ze binnen halen. Bij de volgende Ketting van Ballonnen hoop ik er weer bij te zijn! En dan de hele week!

Team Ketting van Ballonnen 2023