- Ouders, kinderen, jongeren en
survivors blijven steunen
'Deze situatie is voor zowel mij als mijn werkgever heel ongemakkelijk'
Ouders van kinderen met kanker komen vaak klem te zitten tussen hun werk en de intensieve zorg voor hun kind. Velen ondervinden zelfs financiële problemen omdat er geen passende verlofregeling bestaat. Vereniging Kinderkanker Nederland voert met andere (patiënten)organisaties een campagne die gezinnen in beeld brengt bij wie het probleem speelt of heeft gespeeld en werkgevers die tegen het probleem aanlopen. Zo ook Astrid Eilander. Zestien maanden geleden kreeg haar zoontje Oliver (2) de diagnose Neuroblastoom. “In zo’n moeilijke periode moet de focus volledig kunnen liggen op je gezin, zonder de noodzaak om te kiezen tussen zorgen of werk of dit te combineren.”
Astrid en haar man waren zich vanaf het begin bewust van de langdurige zorg die nodig zou zijn. ”Ik kwam er toen achter dat geen enkele regeling voldoende is om deze periode te overbruggen, behalve onbetaald verlof. Dit riep de moeilijke vraag op: ‘hoe maak ik de afweging tussen de zorg voor mijn kind en de financiële gevolgen daarvan?’" De behandelingen van Oliver omvatten een intensieve periode van wekelijkse chemotherapie, gevolgd door een grote buikoperatie om de tumor te verwijderen. Nadat hij amper was hersteld van deze operatie, kreeg hij nog een hoge dosis chemotherapie en een stamceltransplantatie. Dit alles vond plaats in een periode van zes maanden. Gedurende deze tijd kreeg Astrid de ruimte om er volledig voor haar zoontje te zijn, samen met haar man. Dit verlof werd door de werkgever mogelijk gemaakt waarbij er in goed overleg was besloten om na zes maanden een nieuw plan te maken.
Kloof
Na een periode van rust en ruimte, kwam het moment voor Astrid om met haar werkgever in gesprek te gaan over de verwachtingen. “Terwijl mijn werkgever duidelijkheid zocht over mijn inzetbaarheid, was ik alleen maar bezig met de vraag of mijn zoon zijn behandeling zou overleven. Deze onzekerheid en de onvoorspelbaarheid van de zorgbehoeften van Oliver maakte het moeilijk om de impact op mijn werk aan te geven en hier afspraken over te maken. Daar ontstond een kloof tussen de verwachtingen van wat zij aan uren kon werken en de realiteit dat ze vaak niet in staat was om te werken. “Hoewel ik zelf niet ziek ben, voel ik de impact van de ziekte wel”, zegt ze. “Een klein kindje van één jaar dat zo ziek is breng je niet naar de kinderopvang. Mijn man en ik besloten samen dat ik er met name voor onze kinderen zou zijn en dat hij bleef werken. Dus dag en nacht stonden voor mij in het teken van zorgen, ook voor mijn dochter (4). Dat leidde onopgemerkt tot mijn eigen uitputting en geestelijke overbelasting.”
“Mijn werkgever wilde graag dat ik inzetbaar ben, wat begrijpelijk is. Mijn prioriteiten lagen volledig bij mijn thuissituatie. We hadden verschillende belangen waardoor het onbegrip groeide.”
Onbegrip
Uiteindelijk begint Astrid na zeven maanden weer enkele uren per week te werken. Voor haar vrije uren gebruikte ze een combinatie van zorgverlof, vrije dagen en ouderschapsverlof. Echter, onverwachte ziekenhuisopnames zorgden ervoor dat de afgesproken werkuren vaak moesten worden aangepast, soms zelfs naar de avonduren. “Ik merkte dat het werken steeds meer uitdagingen met zich meebracht, zowel praktisch als mentaal. Daardoor werd de kloof tussen mij en mijn werkgever steeds groter. Mijn werkgever wilde graag dat ik inzetbaar ben, wat begrijpelijk is. Mijn prioriteiten lagen volledig bij mijn thuissituatie. We hadden verschillende belangen waardoor het onbegrip groeide.”
Extra verlies
Uiteindelijk werd er, tot groot verdriet, in gezamenlijk overleg besloten afscheid van Astrid te nemen. Sinds september 2024 is ze uit dienst. “Het voelt voor mij als een extra verlies in een hele moeilijke tijd. Naast de onzekere toekomst en de vele zorgen die ik heb, raakte ik een deel van mijn eigen identiteit, mijn carrière, mijn 'meer dan mama zijn' ook kwijt. Want hoe moet ik solliciteren, nu Oliver nog moet herstellen van de intensieve behandeling? De behandeling is sinds vorige maand klaar, maar er komt nog een lange onzekere periode aan. Gelukkig kunnen mijn man en ik het financieel dragen, maar zonder werk is er weinig houvast.”
“Wanneer je te horen krijgt dat je kind ernstig ziek is en het onzeker is of hij zal overleven, lijkt je leven stil te staan. Je moet proberen je werk te combineren met de intense zorg voor je kind. In zo’n moeilijke periode zou de focus volledig moeten liggen op je gezin, zonder de noodzaak om te kiezen of te combineren. Het is essentieel dat er een verlofregeling komt voor ouders in deze situatie. Deze regeling is niet alleen voor de ouders en werkgevers, maar vooral voor kinderen zoals Oliver. Hij is nog zo klein, hij heeft ouders nodig die in staat zijn om de zorg te dragen, zonder zich ook nog eens zorgen te maken over de financiële gevolgen.”
Ouders komen vaak klem te zitten tussen arbeid en zorg(en). Daarom is het noodzakelijk dat er vanuit de overheid een passende, betaalde zorgverlofregeling komt en wat daarvoor moet gebeuren. Teken daarom hier de petitie voor een passende zorgverlofregeling.
Meer informatie: https://www.kinderkankernederland.nl/zorgen-voor-verlof
