Alinda Schrijft: Als je kind kanker krijgt moet je mazzel hebben met je werkgever

Als leidinggevende wist ik wel het een en ander over verzuim en verlof. Wat er precies allemaal mogelijk was op de langere termijn, daar moest ik even induiken. Tot mijn schrik waren er eigenlijk niet zo heel veel regelingen. In mijn geval had ik recht op twee weken betaald zorgverlof (tegen 70% van mijn salaris) en daarna nog zes weken onbetaald zorgverlof. Ik vond het schrijnend. Want wilde ik er voor Noortje kunnen zijn, dan moest ik me noodgedwongen ziek melden. Anders zouden we mijn inkomen uiteindelijk kwijt raken. Maar ziek was ik niet. Dus ziekmelden voelde niet goed. 

Tot mijn schrik waren er eigenlijk niet zo heel veel regelingen.

Toch ziekgemeld en zorgverlof

Ik heb mezelf daarna aangemeld bij het preventieve spreekuur van de bedrijfsarts. Met haar kon ik het gesprek aangaan over dat ik niet ziek was, maar wel degelijk belemmerd was in mijn functioneren. Ik kon me niet meer concentreren en was met mijn hoofd bij heel andere dingen dan werk. Dit was een fijn gesprek en de conclusie dat ik mij het beste voor 50% ziek kon melden. Dat kon ook niet anders, omdat de zorgverlofregeling niet toereikend is. Ook met mijn leidinggevende was ik steeds in gesprek en kreeg ik veel ruimte om te ontdekken hoe ik de situatie kon combineren met werk. En zo werkte ik 50% van mijn werkuren, verdeeld over drie dagen, in de weken dat Noortje geen chemo had. Als ze in een chemoweek zat, nam ik voor die 50% zorgverlof op.

Geluk met mijn werkgever

Maar al snel kwam ik erachter dat ook dat geen doen was voor mij naast de zorg voor Noortje. Ik was niet veel aanwezig en kon mijn eigen taken daardoor moeizaam uitvoeren. De ‘klusjes’ bleven over, maar ook daar had ik de concentratie niet meer voor. Ik kreeg werkvragen waar ik vervolgens (door mijn vele afwezigheid) niets mee kon. Dit gaf een onbevredigend en frustrerend gevoel. Tijdens de zomervakantie heb ik toen zitten wikken en wegen en besloten toe te geven dat werken even helemaal niet meer lukte. Ook hierin was het fijn een leidinggevende te hebben die er voor mij was, luisterde en mee dacht. Ik ben daarna voor 100% ziekgemeld. Ik prijs mij gelukkig met mijn werkgever. Ook in de periode erna, waar ik via het werk bij een psycholoog terecht kon voor EMDR therapie. Want inmiddels weet ik ook van andere ouders dat de begeleiding op het werk niet altijd zo gaat.

Tenenkrommende situaties

Ook Raoul kwam soms in tenenkrommende situaties terecht. Hij heeft een lange tijd nog vier hele dagen gewerkt (in de niet-chemo weken). Dat vond ik knap. Ik merkte wel dat het zijn tol eiste. Hij raakte uitgeput en ging halve dagen werken. Dat scheelde al veel, maar ook dat werd steeds zwaarder. Op Raoul zijn werk hebben ze geprobeerd zoveel mogelijk verlofuren uit regelingen te kunnen halen. Wat betaald ouderschapsverlof en uiteindelijk toch ook een deel verzuimmelding. Omdat het bedrijf waar hij werkte geen eigen bedrijfsarts had werd er een 'ingehuurd'. En dat leverde soms gekke gesprekken en conclusies op. Zo heeft hij een paar keer gehoord 'maar jij bent toch niet ziek' en stond er als conclusie in een verslag: 'medewerker gaat halve dagen werken om de vrije uren te gebruiken om te herstellen en spoedig terug te keren in het volledige werk' nadat hij in dat gesprek juist had verteld dat het traject zeker wel een jaar ging duren. Daar zakte onze spreekwoordelijke broek wel van af. Gelukkig kreeg Raoul van zijn werkgever veel ruimte, was er empathie voor de situatie en gaven zij uiteindelijk het voorzetje om Raoul helemaal ziek te melden. 

Beide hadden we op dat moment fijne werkgevers. En daar zijn we nog steeds dankbaar voor. Zij hebben, door ons de ruimte te geven, ervoor gezorgd dat we er konden zijn voor ons gezin en dat financiële problemen geen onderdeel van onze nachtmerrie hoefden te zijn. Het is lastig dat er geen goede verlofregeling is voor ouders van ernstig zieke kinderen.  

Alinda

Alinda Knijn blogt over haar ervaringen als moeder van Noortje (2). In mei 2022 werd een tumor in haar buik ontdekt. Inmiddels heeft ze haar behandeling afgerond. Ze schrijft om de emoties die daarmee gepaard gaan en gingen de ruimte te geven en anderen steun te bieden. 

Ouders komen vaak klem te zitten tussen arbeid en zorg(en). Daarom is het noodzakelijk dat er vanuit de overheid een passende, betaalde zorgverlofregeling komt en wat daarvoor moet gebeuren. Teken daarom hier de petitie voor een passende zorgverlofregeling.