14 februari 2025

Survivor Ramon de Jong: ’Wees niet bang je verhaal te vertellen. Er is altijd wel iemand die luistert.’

Ramon de Jong (42) werd geboren in Colombo, de hoofdstad van Sri Lanka. Toen hij twee maanden was werd hij geadopteerd door zijn lieve ouders. Twee jaar later kreeg hij er een geadopteerde zus bij, ook uit Sri Lanka. Op zijn vierde werd hij gediagnosticeerd met acute lymfatische leukemie. De behandeling heeft zo’n twee jaar geduurd. Later heeft Ramon nog vijf jaar een groeihormoon behandeling gehad. Wat weet hij nog van die tijd en hoe heeft het hem gevormd tot de man die hij nu is?

Foto: Ramon de Jong (links) met zijn oom

'Doordat ik zo jong was ben je alleen bezig met beter worden. Je bent niet bezig met: "zal ik het wel halen?" Misschien heb ik later kans op dit of dat..’ Ik had speciale aandacht tijdens de behandelingen op de lagere school. Ik mocht onder andere als enige een pet dragen in de klas. Omdat ik na mijn behandeling al mijn mooie krullen kwijt was. Toen ik in het ziekenhuis lag kwam de juf langs met tekeningen en geluidsfragmenten op cassettebandjes van mijn klasgenootjes. Ik weet nog dat ik een keer een spuitje van het ziekenhuis heb gekregen en dat in de klas mocht laten zien. We hebben er water in gedaan en ik heb er mee rond gespoten, dat vond ik erg leuk.'

Ramon in de periode na zijn behandeling

Relativerend en zelfbewust

'De betekenis aan die levenservaring is dat ik niet opgeef. Omdat ik zoiets heftigs heb meegemaakt is alles wat daarna is gekomen niet zo zwaar. Ik ben wel fysiek zuinig op mijn lichaam. Niet te zwaar trainen met sport. Heel erg voelend luisteren naar wat het lichaam elke dag doet. Als er te veel stress of een fysieke belemmering is dan doe ik het rustiger aan. Dan trek ik de grens, maar kijk ik wel hoe ik dat doel op een andere manier kan bereiken.'

Delen met lotgenoten helpt

'Ik merk dat ik door deze ervaring veel meer met volwassener zaken bezig ben en dat ook met volwassenen bespreek. Ik kan altijd bij mijn lieve zus en ouders terecht om ervaringen te delen. Via VOX heb ik inmiddels een aantal jaar contact met lotgenoten. Het is heerlijk om te kunnen praten over alles wat er is gebeurd of nu nog actueel is. Ik kan met geluk spreken dat ik geen behandelingen of beperkingen heb. Ik vind het fijn dat anderen zich vrij voelen om hun actuele status te vertellen. Het is mooi om te zien dat mensen zich daardoor opgelucht voelen en merken dat ze gehoord worden. Ik heb altijd een luisterend oor om mensen bij te staan en te helpen waar ik kan.'

“Doordat ik zoveel met iedereen kan praten en de diepte in kan gaan, merk ik dat de ander zich ook vrij voelt om eigen ervaringen te vertellen.”

Verbintenis maakt vrij

'Mede door wat ik mee heb gemaakt zie ik mezelf als onderdeel van het grote geheel op de wereld. Alleen met elkaar kunnen we het paradijs op aarde creëren waarin we graag willen leven. Verbintenis in deze tijden is zo belangrijk! Waarin we ons spirituele ‘ik’ moeten omarmen en vrij naar buiten mogen uitdragen. Doordat ik zoveel met iedereen kan praten en de diepte in kan gaan, merk ik dat de ander zich ook vrij voelt even om eigen ervaringen te delen. Dat is niet alleen met survivors zo, maar met iedereen. Als Colourist en Editor help ik filmakers hun verhaal op TV of op het grote bioscoopdoek te brengen.Voor jonge survivors kan het zo belangrijk zijn om met oudere survivors te praten. Voor hen is een ervaring altijd herkenbaar, waardoor er ook een oplossing of advies kan worden geven. Wees niet bang om je verhaal te vertellen er is altijd wel iemand die luistert!'