Kinderen en jongeren vertellen via muziek hun verhalen

Jesse (14), Kian (12) en Lana (9) (zie foto)

Nadat Jesse in maart 2022 de diagnose Acute Lymfatische Leukemie (ALL) kreeg, leerde het gezin in het ziekenhuis Stichting Muziekids kennen. Moeder Amanda: ‘Ik vond het heel bijzonder om te zien wat muziek kan doen. Ze leerden in de studio piano spelen. Het zorgde voor afleiding naast alle noodzakelijke dingen. Als Jesse door zijn behandeling een moeilijk moment had in het ziekenhuis, dan kroop hij erachter en was hij even helemaal geconcentreerd aan het spelen. Hij ontspant dan op een bepaalde manier. Dat ontroert me.’ 

Amanda raakte geïnspireerd en kocht voor de kinderen een digitale piano als kerstcadeau. ‘Vooral de jongens maken er veel gebruik van.’ Jesse: ‘Ik oefen van alles om piano te leren spelen. Graag wil ik iets van Queen leren spelen, daar ben ik fan van. Vroeger draaide ik dat veel.’ Kian: ‘Ik vind het vooral leuk om melodieën te leren. Via filmpjes van Online Muziek Academie leren Jesse en ik onszelf piano spelen.’ Hun zusje Lana houdt vooral van zingen en dansen. ‘Ik vind veel liedjes leuk, zoals van Flemming, Taylor Swift en Dua Lipa. Vaak zing ik mee of ik playback. Dat doe ik op mijn kamer en af en toe treed ik op voor mijn familie. Dat ben ik gewend, want met ballet treed ik ook weleens op.’ Alledrie vinden ze het leuk om aan de workshops mee te doen. Vooraf was het nog even wennen omdat ze bijna niemand kenden. Kian: ‘het is dan leuk én spannend’. Jesse: ‘Ik vind het bijzonder dat we allemaal een overeenkomst hebben met kinderkanker. Het is leuk om samen liedjes te bedenken, teksten te schrijven en in te studeren.’ 

‘Ik vind het bijzonder dat we allemaal een overeenkomst hebben met kinderkanker. Het is leuk om samen liedjes te bedenken, teksten te schrijven en in te studeren.’ 

Féline (14)

‘Toen ik 1,5 jaar oud was kreeg ik leukemie. Het bleek een zeldzame vorm van leukemie te zijn. Daarmee was de kans dat ik het zou overleven ineens veel kleiner. Ik heb toen in het totaal zes maanden in het ziekenhuis gelegen. Ergens in januari 2012 was ik weer genezen. Gelukkig heb ik er geen actieve herinneringen aan. Het enige wat ik ervan merk is dat ik me soms net iets anders gedraag dan anderen. Toen ik klein was kon ik me niet zo goed uiten en nu krop ik mijn woede iets meer op dan normale mensen. Dan kan ik gewoon ineens heel boos zijn! Ik houd heel erg van muziek. Op mijn kamer heb ik een keyboard staan en ik probeer zelf steeds beter te spelen. Ik vind het heel bijzonder om in het conservatorium in Amsterdam te zijn en uiteindelijk in het concertgebouw te staan. Het is leuk om al die muzikanten met hun instrumenten hier te zien rondlopen. In Den Haag, waar ik dichtbij woon, ga ik ook vaak naar concerten. Ik word heel rustig van muziek en kan mijn gedachten wegzetten. Mijn humeur gaat er gewoon heel erg van omhoog! ‘Runaway baby’ van Bruno Mars is mijn lievelingsnummer. Dat heeft zo’n lekkere groove! Laatst had ik echt helemaal geen zin in school. Toen zette ik het op en ben ik gewoon veel vrolijker op pad gegaan!’ 

Ik wil tijdens de workshops en het optreden vooral plezier hebben. En dat ik misschien een liedje leer dat ik thuis kan spelen. Ik vind alles van muziek leuk! Muziek maken, muziek luisteren, zingen. Dus wie weet ga ik er later wat mee doen.’

'Ik wil tijdens de workshops en het optreden vooral plezier hebben. En dat ik misschien een liedje leer dat ik thuis kan spelen.'

Lotte (17)

‘Ik was elf toen bleek dat er een tumor van zeven centimeter in mijn hoofd zat. Na zeven operaties, zes weken bestraling en negen maanden immunotherapie ben ik nu twee jaar stabiel. Een deel van de tumor zit er nog. Gelukkig is het goedaardig, waardoor de verwachting is dat ik er oud mee kan worden. Wel zit de tumor op een plek waardoor ik slecht zie. En als ik mijn haar borstel voel ik een groot litteken op mijn hoofd. Ook doen mijn spieren pijn en neem ik medicijnen omdat mijn hypofyse, de klieren die het produceren van mijn hormonen aansturen, niet meer goed werkt. Dat herinnert me elke dag aan mijn ziekte. 

‘Muziek is voor mij een uitlaatklep. Als ik zing denk ik niet aan ziek zijn. Samen muziek maken vind ik erg leuk. Met Maan heb ik bijvoorbeeld tijdens de Make-a-wish Kids' Night ‘Jij bent de liefde’ gezongen. Ik doe mee met Kinderen in hun Kracht omdat ik met mijn muziek kan omschrijven dat ik me vaak anders voel. En ik hoop dat anderen daar herkenning in vinden. Favoriete liedjes van mij zijn ‘Tegen de klippen op’, van Meau en ‘The Climb’ van Miley Cirus. Deze nummers verwoorden het gevoel dat ik sinds ik ziek ben telkens weer tegenslagen moet verwerken. Met mijn zangdocent heb ik twee liedjes geschreven, zoals ‘Samen Sterk’. Dat is een dankjewel voor iedereen die mij altijd steunt, want ik kan dit niet alleen.’ 

‘Muziek is voor mij een uitlaatklep. Als ik zing denk ik niet aan ziek zijn.' 

Fleur (20)

‘Ik heb op mijn vierde een hersentumor gehad. Ik heb me aangemeld voor Kinderen in hun Kracht omdat ik het heel fijn en mooi vind om op een plek te zijn waar iedereen wel wat heeft meegemaakt, maar dat ik het niet hoef uit te leggen en ik geen gekke vragen krijg. We staan er hier allemaal een beetje hetzelfde in. Nu ik steeds wat ouder word en zelfstandiger, loop ik tegen dingen aan die net iets anders gaan dan bij leeftijdsgenoten. 

Ik speel verschillende instrumenten en eigen nummers, deels als uitlaatklep voor mezelf. Als ik dingen die gebeuren niet zo goed begrijp, vind ik het soms heel fijn om een nummer te schrijven. Dan ga ik bewust nadenken over wat ik eigenlijk voel. Het is bijna een soort van therapie voor mezelf. Wat voel ik, wat wil ik, wat snap ik niet? Het maakt het niet altijd beter, het is niet ineens opgelost, maar het kan fijn zijn om dan later het liedje nog een paar keer te zingen. Omdat het heel erg vanuit mezelf komt en het gaat over mijn eigen gevoel. Telkens als ik het liedje zing of speel raak ik iets aan wat echt van mij is.

Wat ik wel eens lastig vind is dat ik zo jong was toen ik het meemaakte, dus dat ik eigenlijk niet beter weet. Ik heb het niet gezien, of kunnen aanraken, of kunnen vastpakken, maar het heeft wel dingen veranderd. En eigenlijk is er ook weer niets veranderd, want ik weet niet beter. Gelukkig zijn er heel veel dingen die ik wel kan doen.’

'Ik heb me aangemeld voor Kinderen in hun Kracht omdat ik het heel fijn en mooi vind om op een plek te zijn waar iedereen wel wat heeft meegemaakt, maar dat ik het niet hoef uit te leggen.'

Tekst en interview: Ingeborg van 't Pad Bosch, Christiaan Zandt en Marjolein Broeren

Luister hier het Kinderkanker Songbook met alle favoriete liedjes van de deelnemers.

Voor kaarten en meer informatie over Kinderen in hun Kracht kijk op: https://kindereninhunkracht.kinderkankernederland-events.nl/.