Karin Schrijft: psychologische late effecten

Dik een jaar geleden mocht Nienke de bel luiden en kreeg ze haar bloemenkraal. Nienke heeft een onwijs mooie bos krullen teruggekregen en ziet eruit als een gezonde Hollandse meid. Daardoor lijkt het alsof alles haar voor de wind gaat, maar niets is minder waar. Het afgelopen jaar zagen wij als ouders de latere psychologische effecten langzaam aan bezit krijgen van onze meid. Vooral de vermoeidheid speelt haar parten. Ook is haar sociale kring erg klein geworden; Nienke lijkt wat stappen verder te zijn dan haar leeftijdgenoten en dat maakt dat het behouden van vriendschappen soms erg lastig is. Tevens wil ze graag zelfvoorzienend zijn op financieel gebied. Maar helaas, de vermoeidheid speelt haar parten. Naast drie dagen school moeten er ook stage-uren gemaakt worden en is af en toe afspreken met vrienden of even werken belangrijk. Bovengenoemde staan ook allemaal met elkaar in verbinding. Dus als het één stagneert loopt het andere ook niet.

Alle aangeboden hulp wordt afgeslagen of weg gewuifd, het is niet nodig. Ze kan het zelf....

Open voor hulp

Totdat Nienke kort geleden in één week tijd meerdere emotionele uitbarstingen had. Er kwamen veel gevoelens vrij. Het doet me zeer mijn meisje zo te zien. Samen bespreken we de opties en gelukkig lijkt Nienke eindelijk open te staan voor hulp. We besluiten terug te vallen op ons tweede thuis; het Prinses Máxima Centrum. We voelen ons begrepen en er volgt een overleg met en tussen meerdere disciplines. Dit resulteert zeer recent in verschillende stappen die vooral Nienke zelf moet gaan maken. Wat voelt het toch fijn om te zien dat zowel de oncoloog als de psycholoog onze meid doorzien en goed kennen. De juiste hulp is onderweg! Ze kan terecht bij een psycholoog in ons dorp. Voor ze daar kan beginnen start ze met gesprekken bij de praktijkondersteuner. Op advies van de oncoloog heeft ze zichzelf aangemeld bij de organisatie Join us, zij brengen eenzame jongeren in contact met elkaar. Tevens is het de bedoeling dat Nienke in een groep gaat sporten. 

Herkenning bij elkaar

Gelukkig weet Nienke ook de weg te vinden naar lotgenotencontact. Haar eerste weekend weg georganiseerd door Vereniging Kinderkanker Nederland met andere survivors van 18 tot 30 start aarzelend en spannend. Maar als we haar weer ophalen heeft ze nieuwe vrienden gemaakt en wil ze eigenlijk niet meer mee naar huis. Want, zegt ze, “ik hoef niets uit te leggen en iedereen snapt wat ik bedoel. De herkenning bij elkaar is groot.”

“Ik hoef niets uit te leggen en iedereen snapt wat ik bedoel. De herkenning bij elkaar is groot.”

Liefde is intenser

De komende tijd hopen we dat we Nienke weer gaan zien opbloeien. 2024 was een zwaar jaar, een jaar waarin we met elkaar de weg moesten vinden in een leven na kinderkanker. En dat leven is anders dan voor maart 2023. We hebben vriendschappen minder zien worden, men snapt soms niet waarom we bepaalde dingen anders doen dan voorheen. We nemen afstand van mensen die zeggen te twijfelen aan de echtheid van het doen en laten van Nienke . Want één ding staat als een paal boven water; de liefde vanuit ons naar onze kinderen en voor elkaar is door dit alles zoveel intenser geworden. Love makes a house a home. 

Karin Bloemheuvel 

Karin is getrouwd met Jan en de trotse moeder van Michael (20) en Nienke (18). Op 10 maart 2023 kreeg Nienke de diagnose lymfeklierkanker. Vanaf dat moment is haar en hun leven op veel vlakken ingrijpend veranderd.