Karin Schrijft: Brussendynamiek

Op het moment dat we wisten dat Nienke ziek was, was Michael nog maar kort aan het werk bij defensie, als soldaat. Doordeweeks was hij op de kazerne, in de weekenden was hij thuis. Een van de eerste weekenden waarin we wisten van Nienke haar ziekzijn wilde hij niet naar huis komen. Hij wilde niet geconfronteerd worden met het verdriet dat wij ervoeren. Noem het vluchtgedrag...Op aandringen van ons kwam hij uiteindelijk toch naar huis, zodat we Nienke en elkaar konden steunen. Ook gaat hij mee naar het Prinses Máxima Centrum, tijdens één van de eerste chemogiften. Dat was een eyeopener voor hem en dat had hij echt even nodig om bij zijn gevoel te komen.

Ondanks alles

Ondertussen kreeg Michael een nieuwe opleiding aangeboden . Als chauffeur van een gevechtsvoertuig. Hiervoor moest hij zijn rijexamen halen. Dat begon met een theorie toets. Helaas lukte het hem niet om dat examen te behalen binnen de normale kaders. Op de dag dat Nienke haar eerste pet-scan had om tot een daadwerkelijke diagnose te komen deed Michael een spoedcursus. En hij slaagde. Wat was ik trots op hem! Dat hij, ondanks alles wat er thuis speelde, dit toch wist te volbrengen.

Jackson

Nienke kreeg van Michael een grote teddybeer die ze Jackson noemt, naar Michael Jackson. Zodat Michael toch een beetje bij haar is. De beer krijgt zelfs een leger shirtje. Deze beer gaat vanaf het begin met haar mee naar alle onderzoeken en afspraken in het Prinses Máxima centrum. En de beer wordt zelfs herkend; wanneer Nienke voor de tweede keer op de operatiekamer komt zegt iemand: "hee, daar is Jackson weer".
In de rustperiode van de eerste kuur wordt Michael beëdigd als militair. De leidinggevende van Michael is volledig op de hoogte van onze situatie en neemt de tijd voor een gesprek met ons en Nienke. Michael gedraagt zich als een bezorgde broer en is heel lief voor zijn zus.

Thuis of liever weg van alles

Gaandeweg het ziekzijn merken we dat er een verandering komt in de dynamiek tussen broer en zus. Michael is weinig thuis en krijgt lang niet alles mee. Als er een blog van mij geplaatst wordt op de website van de vereniging reageert hij daar regelmatig emotioneel op. Soms geeft hij aan graag thuis te willen zijn, soms is hij liever ver weg van alles. Tijdens het luiden van de bel door Nienke op het einde van haar behandeling start Michael zijn opleiding tot chauffeur. Dus hij kan er niet bij zijn.

Als ouders voelen wij ons tussen twee vuren. We hebben begrip voor allebei en willen er voor beide kinderen zijn.

Tussen twee vuren

Tijdens de zomervakantie heeft Nienke het zwaar en alles is snel te veel. Tot ongenoegen en onbegrip van Michael. Wij lopen op ons tandvlees en de bom ontploft! Michael, die ondertussen zijn gewone rijbewijs heeft, zit klaar in zijn auto om naar huis te gaan. Als ouders voelen wij ons tussen twee vuren. We hebben begrip voor allebei en willen er voor beide kinderen zijn. En dan hebben we ook onze eigen gevoelens nog die heftig zijn. Ik heb die zomerweken als erg intensief ervaren, al was het ook fijn dat we met zijn vieren waren.

Onbegrip

Twee jaar verder zijn beide kinderen ouder en volwassener geworden, maar wel beide op een andere manier. Michael die meer op eigen benen staat vanwege zijn beroep als militair. Nienke door haar ziekzijn. Hun wereld is heel verschillend. Michael is de afgelopen twee jaar doorgegaan met zijn leven terwijl dat van Nienke tot stilstand kwam en weer moeilijk op gang kwam. En dat levert soms onbegrip op bij Michael. Kan Nienke dan echt niet even dit en dat doen? Nee, Nienke kan wel dit OF dat doen, maar niet beide i.v.m. de gevolgen van haar ziekte en behandeling. En die beïnvloeden ons leven, ons gezin. Wij kunnen en willen daar zoveel mogelijk rekening mee houden. Maar als Michael thuis is wil hij ondernemen en actief zijn, soms niet helemaal rekening houdend met zijn zus.

Samen is het sleutelwoord!

Wat we hebben geleerd is dat hierover praten helpt en begrip oplevert. En dat doen we bijna elk weekend dat hij thuis is. Samen bedenken ze de laatste weken welke dingen haalbaar zijn om samen te doen. Want samen is wel het sleutelwoord! Ze kunnen niet met maar ook niet zonder elkaar. Binnenkort vertrekt Michael voor een half jaar op oefening... Iets waar we als gezin best een beetje tegenop zien. Onze vier eenheid is dan voor langere tijd niet compleet. Dat maakt dat Nienke tot die tijd zoveel mogelijk wil ondernemen met haar broer. Maar er zijn meer kapers op de kust, Michael zijn vriendin vindt het ook fijn om samen dingen te ondernemen. Dus is het zoeken naar een juiste balans, voor beide kinderen.
Samen proberen we hierin de juiste wegen te vinden en te bewandelen. Op zoek naar nieuwe plusjes die we kunnen sparen.

Karin Bloemheuvel 

Karin is getrouwd met Jan en de trotse moeder van Michael (20) en Nienke (18). Op 10 maart 2023 kreeg Nienke de diagnose lymfeklierkanker. Vanaf dat moment is haar en hun leven op veel vlakken ingrijpend veranderd.