‘Ik kreeg het gevoel dat ze dachten dat ik vakantie aan het vieren was’ 

‘Onze zoon werd vorig jaar februari ziek. Ik had in eerste instantie net als mijn partner zorgverlof opgenomen. Toen duidelijk werd dat hij kanker had en welke behandeling zou volgen wist ik dat het me niet zou lukken om tijdens zijn behandeling zelf als hulpverlener in gezinnen te werken. Vooral door de emoties die erbij kwamen kijken. Op advies van onze medisch maatschappelijk werker in het Prinses Máxima Centrum heb ik me ziekgemeld. De bedrijfsarts gaf aan: ‘maar jij bent toch niet ziek?' En zei dat ik best wat kon blijven werken. Ik gaf aan dat ik dacht dat dat me echt niet zou lukken, maar koffie drinken en contact houden met mijn leidinggevende vond ik goed. Dit spraken we af. Mocht ik meer willen, dan kon ik dat aangeven. 

Geen vakantie maar zorgen

In het begin was mijn leidinggevende heel begripvol. Maar nadat ik een afspraak met de bedrijfsarts gemist had. - deze was in de spam beland en niet op andere manier gecommuniceerd -, veranderde dit. Met de bedrijfsarts en P&O had ze mijn situatie besproken. Ze gaf aan dat ik vakantiedagen of balansverlof moest gaan opnemen, aangezien mijn zorgverlof op was. Ik vermoed dat dit van P&O kwam. Ik kreeg een verlofflyer toegestuurd. Dat deed me verdriet, omdat ik daarbij het gevoel kreeg dat gedacht werd dat ik vakantie aan het vieren was. Maar in de realiteit ging alle energie op aan zorgen en zorgen maken. We probeerden hier zo goed mogelijk doorheen te komen. Ik nam de zorgtaken op me en mijn man de regeldingen. Dat werkte het beste voor onze kinderen, maar ook voor onszelf. Mijn man was ook grotendeels ziek gemeld, maar werkte daarnaast wel een aantal uren omdat dat voor hem een prettige afleiding gaf. Ook omdat hij te maken had met een begripvolle werkgever waarmee hij, rechtstreeks via HR, duidelijke afspraken kon maken.

In de realiteit ging alle energie op aan zorgen en zorgen maken.

Contact ‘stuk’

Dit wilde mijn leidinggevende niet horen. Ze reageerde heel geagiteerd toen mijn man en ik haar tijdens een gesprek aanspraken op deze vreemde wending. Ik ben vanaf dat moment nog gestrester geworden en ook bij de Praktijkondersteuner van de huisarts terechtgekomen met kennis en ervaring in de geestelijke gezondheidszorg, in verband met klachten van overspannenheid. Toen ik dit op papier en onderbouwd aandroeg bij mijn werkgever is de ziekmelding gehandhaafd. Omdat ik moest opbouwen en niet met cliënten wilde en kon werken, ben ik vervolgens thuis administratief werk gaan doen. Ook om te laten zien dat ik welwillend ben en om gezeur te voorkomen. Dit moest ik zelf regelen en werd daar niet in begeleid. Het enige wat mijn leidinggevende deed was aangeven dat ik best 'lekker op een terrasje' mocht gaan zitten als ik daar zin in had, en dan niet hoefde te re-integreren en verlof kon invullen. Ik zou willen dat ik daar toen zin in had gehad, maar ik durfde helemaal geen tijd voor mezelf te nemen. Want de keren dat ik dat deed werd ik teruggefloten omdat we alsnog iets rondom het ziekteproces moesten doen. Inmiddels werk ik weer met cliënten, maar ook nu word ik niet begeleid. Het contact met mijn leidinggevende is sindsdien 'stuk'  en vooral nog van praktische aard. 

De behandeling is inmiddels afgerond en het gaat best goed met onze zoon. Ik ben uren aan het opbouwen, maar zodra ik richting de 28 uur kom, wat ik altijd werkte, ga ik een andere baan zoeken. Ik voel me hier niet meer op m’n plek. Het gedoe rondom verlof of ziekte heeft ook gemaakt dat ik het vertrouwen ben kwijtgeraakt in wat oprechte betrokkenheid leek, maar toch vooral om de cijfers draaide. Het was fijn geweest als de werkgever had meegedacht en meegekeken welke opties er in mijn situatie waren. 

Naam van de auteur is bij de redactie bekend

Ouders komen vaak klem te zitten tussen arbeid en zorg(en). Daarom is het noodzakelijk dat er vanuit de overheid een passende, betaalde zorgverlofregeling komt en wat daarvoor moet gebeuren. Teken daarom hier de petitie voor een passende zorgverlofregeling.