- Ouders, kinderen, jongeren en
survivors blijven steunen
Christiaan Schrijft: Lachen
Toen ik gevraagd werd om af en toe een blog te schrijven op deze website, had ik mijn antwoord meteen paraat: ja! Ik wist ook waarom: misschien kon ik zo iets kleins bijdragen aan vertrouwen voor iedereen die te maken heeft met kinderkanker. Want zonder vertrouwen , geloof ik, is iedere stap een onzekere en iedere weg een lange. En mijn streven is dat er in deze blogs ook wat te lachen valt.
Vanaf het moment dat Dorje opnieuw werd opgenomen met leukemie, stuurde zijn opa Sicco iedere week een paar moppen. Wekenlang, maand in, maand uit. Hij zocht ze op van het internet en typte ze over, zoals hij dat vroeger voor de schoolkrant deed. We grinnikten erom dat het hem niet lukte om tekst te kopiëren en te plakken. We glimlachten om zijn wekelijkse commitment, we lachten als een boer met kiespijn bij foute moppen, schaterlachten bij onverwacht grappige raadsels. Maar we lachten.
Jantje in de klas
We lachten om twee worstjes die liggen te sissen in een koekenpan. Tot de een tegen de ander zegt: “Heet hè?!” En de ander geschrokken uitroept: “Aaaah, een pratend worstje!!”
We lachten om het raadsel wat je krijgt als je een mol met een olifant kruist: grote gaten in je tuin. En we lachten zelfs even om die eeuwig bijdehandje Jantje in de klas.
De juf vraagt aan de klas wie een heel lang woord kent. Tom zegt: "tentoonstelling”. De juf knikt en steekt haar duim op. Gioia zegt: "Hottentottententententoonstelling!" De juf lacht en steekt opnieuw haar duimt op. Jantje zegt: "elastiek!”. De juf kijkt verbaast en zegt: "Maar dat is niet lang genoeg!” Waarop Jantje zegt: "Wel als je het uitrekt, juf!"
Zwaarte naar de achtergrond
Ik bedacht me pasgeleden hoe belangrijk humor voor mij is, en wás tijdens de jaren dat Dorje behandeld werd. Humor in de dubbele oorspronkelijke betekenis van het woord: vatbaar zijn voor vrolijkheid en simpelweg dat wat grappig is. Het grappige zien in de wereld om ons heen, waar die gevuld is met informatie die verdrietig stemt. En me te laten raken door wat grappig is. Niet om daarmee de zwaarte en pijn weg te poetsen, maar meer om ze af en toe iets naar de achtergrond te brengen. Er valt het nodige te (glim)lachen in de wereld, ook al zie ik het niet altijd. En ik ken de wetenschap niet, maar ik merk wél wat er in mij gebeurt als ik moet lachen: de spanning in mijn lijf schudt even los, en de ontspanning biedt ruimte aan een frisse blik. Aan vertrouwen en aan dankbaarheid.
Christiaan
Christiaan Zandt blogt over zijn ervaringen als vader van Dorje (11) die in oktober 2015 en in 2020 werd gediagnosticeerd met Acute Lymfatische Leukemie. Hij herstelt momenteel probleemloos van een stamceltransplantatie.
